به گزارش پایگاه صلح خبر به نقل از آرمان«ماهيگيري از آب گل آلود» در اين ايام چنان شدت داشت كه منجر به طغيان رودخانهها و رودها شد؛ در سياست ايران برخي اوقات اشعار حكيمانه و ضرب المثلها چنان منطبق بر شرايط روز ميشود كه گويي شاعر در آن لحظه در همان مكان بوده و با […]
به گزارش پایگاه صلح خبر به نقل از آرمان«ماهيگيري از آب گل آلود» در اين ايام چنان شدت داشت كه منجر به طغيان رودخانهها و رودها شد؛ در سياست ايران برخي اوقات اشعار حكيمانه و ضرب المثلها چنان منطبق بر شرايط روز ميشود كه گويي شاعر در آن لحظه در همان مكان بوده و با ديدن شرايط به سرودن شعر يا بيان نكات حكيمانه پرداخته است كه يك نمونه آن در اين روزها رياست مجلس دهم است؛ مجلسي كه تا اينجاي كار مشخص كرده اكثريت آن را اعتدالگرايان تشكيل خواهند داد بنابراين نياز به رياستي با همين مشي دارد كه اكنون نام عارف و علي لاريجاني بيش از سايرين براي رياست مطرح است. اگر چه هنوز تكليف ۶۹ كرسي خانه ملت مشخص نيست و بايد تا چند روز ديگر انتخاباتي براي آنها انجام شود اما برخي به دنبال گرفتن ماهي حتي از آبگلآلود هستند كه مشخص نيست چه اهدافي را از اين مسير دنبال ميكنند. كارشناسان حوزه سياست به خوبي آگاه هستند كه عارف و لاريجاني داراي مشي اعتدالی هستند كه البته برخي لاريجاني را نزديك به طيف اصولگرايان و عارف را ساكن اردوگاه اصلاحطلبي ميدانند كه اين انتسابها خللي در اعتدال آنان ايجاد نميكند و هر دو داراي جايگاه خاص خود در هر دو اردوگاه هستند بدين معنا كه عارف به سبب ويژگي و فعاليتهای آكادميش در ميان اصولگرايان داراي حامياني است يا لاريجاني به سبب مشي اعتدالي و حقطلبي و مهمتر از آن ايستادگي اش در مقابل تندروها داراي طرفداران زيادي در اردوگاه اصلاحات است كه بيميل بر تداوم حضور او بر كرسي رياست نيستند.
منتظر نتيجه دور دوم باشيد!
براي تعيين رياست مجلس اكنون ميتوان به گمانه زني پرداخت كه البته در حد يك گمانه است و براي اظهارات جديتر كه به واقعيت نزديك باشد بايد منتظر برگزاري دور دوم انتخابات و مشخص شدن تكليف ساير كرسيها بود. چنانكه پزشكيان هم ميگويد: «گزينههاي اصلي براي رياست مجلس، يا آقاي لاريجاني است يا آقاي عارف اما بايد به اين نكته توجه كرد كه تا نتايج دور دوم انتخابات مشخص نشود نميشود اظهارنظر قطعي در اين مورد كرد. بنابراين بايد صبر كنيم تا دور دوم انتخابات هم برگزار شود و تركيب نهايي مجلس مشخص شود، چراكه اين مساله بر نتيجه انتخابات هيات رئيسه تاثیر دارد و به نوعي رياست مجلس را تعيين ميكند. رئيس مجلس را نمايندگان مجلس انتخاب ميكنند و اين مساله درون مجلس مشخص ميشود. در نتيجه بايد تركيب نهايي مشخص باشد تا ببينيم پارلمان چه شك
لي است و چه كسي را انتخاب ميكند.»
گمانه زني تا به امروز
در شرايط فعلي گمانه زنيهايي در بين دو گروه يعني حاميان عارف و لاريجاني صورت ميگيرد و بخشي از آنها كه البته اصلاحطلبان هم بخشي از آنان هستند، بر صلاحيت لاريجاني براي تدوام جلوس بر كرسي رياست تاكيد دارند كه دلايل آنها براي اين اصرار عملكرد خوب او در طي سالهايي است كه رياست مجلس را بر عهده داشتند. از سويي لاريجاني طي مدت رياستش بر مجلس با وجود اينكه خاستگاه سياسي او اردوگاه اصولگرايان بوده اما هيچ گاه اجازه نداده كه هجمه يا توهيني به اصلاحطلبان در خانه ملت شود و با آناني كه قصد چنين اقدامي را داشتند برخورد كرده است. او همچنين نشان داده كه در تعامل با دولتها هم نمره خوبي گرفته است؛ حتي پيش از موضوع بگم بگمهاي دوران احمدينژاد هم لاريجاني سعي داشت تعامل خوبي با دولت قبل داشته باشد اما زماني كه برخي اسامي كه در خانه ملت مطرح و درباره آنها به اصطلاح برخي اعضا و حاميان دولت قبل افشاگري شد رابطه لاريجاني با آن دولت ديگر مانند قبل نشد. تعامل او با دولت كنوني هم در بهترين شرايط است و رياست قواي مقننه و مجريه در تعامل خوبي با هم هستند. او مورد وثوق علما و مراجع است و به همين سبب در قم بالاترين راي را دارد. عارف هم چهره آكادميك و آرامي است كه رغبتي به تنش و چالش ندارد كه ميتواند ويژگي خوبي براي رياست مجلس باشد اما او برخلاف لاريجاني سبقه اداره يك قوه را ندارد به ويژه در اين برهه زماني كه موضوع برجام و تعامل با جهان داراي مخالفان جدي در فضاي مجلس حتي مجلس دهم است. عارف هم رد ميان اصولگرايان داراي حامياني است كه البته در مقايسه با اصلاحطلباني كه لاريجاني را براي رياست مجلس مناسب ميبينند بسيار كمتر است.
تبليغاتچيها بخوانند
اين روزها خطراتي محمد رضا عارف را تهديدميكند كه از سوي هر دو طيف اصلاحطلب و اصولگراست. اصولگراياني كه ميخواهند به صرف اصلاحطلب بودن عارف وجهه او را در جامعه تخريب و نمايندگان را از رايدادن به او منصرف كنند، اما عارف بيش از اصولگرايان و مخالفان اصلاحات از برخي نزديكان خود و فرصتطلبان اصلاحطلب نما ضربه خواهد خورد چنانكه اين روزها به طور مداوم سعي در القاي اين موضوع دارند كه عارف رياست قطعي مجلس دهم است و براي او خصوصياتي را ذكر ميكنند. مثلا ميگويند و مينويسند كه «عارف با سابقه معاونت اول رئيسجمهور، عضويت در مجمع تشخيص مصلح خبرت نظام و سالها حضور در شوراهاي عالي نظام با حكم رهبر معظم انقلاب نتواند از پس آن برآيد. همچنين او بهترين و شايد تنها فرصتي باشد كه مجموعه اصلاحطلبان براي ترميم رابطه خود با نهادهاي مختلف نظام دارند و اگر ميخواهند در معادلات قدرت سهيم باشند بايد از اين فرصت بهترين بهره را ببرند.» اين خصوصياتي كه ذكر شد براي رياست مجلس دهم بهترين ويژگيهاست اما آيا باز كردن مشت در اين مقطع شايسته و به نفع عارف است و آيا كانديداي رقيب براي رياست يعني علي لاريجاني حائز چنين شرايطي نيست؟ عارف ميتواند رئيس مجلس موفقي باشد و از هماكنون نميتوان بر روي نام او خط قرمز كشيد اما چند مولفه بايد در نظر گرفته شود. يكي اينكه نزديكان و حاميان او نبايد از اكنون او را پيروز انتخابات كرسي مجلس دانست. دوم اينكه منتظر نتيجه دور دوم انتخابات بود چرا كه در آن زمان وزن رايدهندگان بيشتر مشخص خواهد شد. نكته سوم كه داراي اهميت زيادي است هم به اين نحو است كه تبليغكنندگان زودهنگام براي عارف به اين مهم بينديشند كه اگر او كانديداي رياست شد و نتوانست آراي لازم را كسب كند، آيا فكري براي ترميم شرايط كردهاند؟ اكنون بايد هوشيار بود كه چرا حاميان لاريجاني درباره رياست او سكوت كامل كردهاند و تنها طيفي كه خود را حامي رياست عارف ميداند مشغول هياهو و شلوغ كردن فضا هستند و بدترين ضربه را شايد به او بزنند. آنها تصور ميكنند منافعشان در بزرگنمايي خصوصيات مثبت عارف است اما غافل هستند كه ادامه اين روند فايدهای براي عارف ندارد بلكه در صورت انتخاب نشدن او، خودشان هم ادعایی در عرصه سياست نخواهند داشت.