هادی زند
غرفه‌های خالی، راهروهای بی‌رفت‌وآمد. این‌ها بخشی از نمای نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌هاست که هر سال تکرار می‌شود و گویا کسی آن را نمی‌بیند. هزینه‌های گزاف برپایی چنین نمایشگاهی، گردش چند میلیارد تومان پول در بین چندین شرکت و سازمان و ارگان را در پی دارد؛ پول‌هایی که از این جیب به آن جیب می‌شود و سودی را نصیب رسانه‌ها و حتی مخاطبان نمی‌کند. اساساً هدف از برگزاری نمایشگاهی برای رسانه‌ها چیست؟ مگر کار اصلی رسانه، آگاهی‌بخشی به مخاطب نیست؟ چنین مسئولیتی، نیاز به نمایش دارد؟ پایین بودن تیراژ نشریات و تعداد مخاطبان رسانه‌های اینترنتی نیاز به نمایش دارد؟ خالی ماندنِ هرسالۀ بسیاری از غرفه‌ها از وجود مخاطب، به‌طوریکه حتی برخی از صاحبان رسانه هم انگیزه حضور در غرفه خودشان را ندارند، نیاز به نمایش دارد؟ اصلاً چنین نمایشی دستاورد محسوب می‌شود که هر سال باید تکرار شود؟ شاید این همه مسئولانی که هر سال در نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها حضور می‌یابند و به رسانه‌ها (تنها آن دسته که پرمخاطب‌ترند) خودی نشان می‌دهند، سری به راهروها و غرفه‌های خالی بزنند، پاسخ بهتری برای این پرسش‌ها بیابند. شاید خودِ رسانه‌ها هم باید پیش‌قدم شوند و چنین دغدغه‌ای را به طور جدی با مسئولان مطرح کنند.
