سیاست > مجلس – روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:نمایندگانی که اکثر آنها روزهای آخر مسئولیت خود را می‌گذرانند،طی مصوبه ای”هشتم ربیع الاول ” سالروز شهادت مظلومانه امام حسن عسکری(ع) و آغاز امامت امام زمان(عج) را تعطیل رسمی دانستند.

در این رابطه
چند نکته مطرح می‌شود:
اول اینکه در ساماندهی تعطیلات کشور تردیدی نیست
اما این اقدام سطحی نمایندگان در آن راستا به حساب نمی‌آید زیرا چه دلیلی
دارد که روز شهادت یک امام را که زمان عزاداری است جشن بگیریم؟ کدام آموزه
اسلامی و شیعی دلیل این تصمیم است؟آیا امام راحل و رهبری انقلاب توصیه به
جشن و تبریک می‌کردند؟که صدا وسیمای کشور در بخش اخبار و میز گردها با تاج
گل‌های بزرگ و گران بها به استقبال این عید می‌رود؟ وقتی رسانه‌های رسمی
کشور اینگونه عمل می‌کنند از مساجد و حسینیه‌ها چه انتظاری غیر از این است
که بعضی مداحان و سخنرانان، روز شهادت یک امام شیعه را با تعابیری مثل آغاز
سلطنت امام زمان و روز تاجگذاری ایشان و امثال این خرافه گویی‌ها که مصداق
بارز “عوام زدگی” است، ندانند؟
اینها غافلند که اگر در زمان طاغوت گاه
این تعابیر تبلیغ می‌شد بیشتر در تقابل و لجاجت با نظام منحط شاهنشاهی و
فردی بود که خود را اعلیحضرت می‌خواند و به دست خودش تاج بر سر می‌گذاشت و
نه اینکه آنرا به امامان شیعه که مظهر ساده زیستی و عبودیت بوده‌اند تعمیم
دهیم؟!
دوم- همه معصومین ما نور واحد هستند و البته جا دارد که از تنها
امام حی و حاضر خود بیشتر تجلیل کنیم ولی راه را اشتباه می‌رویم.با این
کارها قرار است جامعه را به کجا برسانیم؟ که مردم یادشان نرود که منتظرند و
امام غایبی دارند،برای این هدف که 15شعبان را داریم و نیازی به عید و جشن و
تعطیلات نیست.
با این تصمیمات عجولانه که نمی‌توان فرهنگ انتظار ایجاد
کرد؟! تشویق و ترغیب مردم به تعطیلی و بیکاری سیره معصومین علیهم السلام و
خواست امام زمان(عج) و زمینه ساز ظهور ایشان است؟ یا چیزی در ردیف آن تفکر
انحرافی که ظلم و گناه بیشتر و سکوت در مقابل ظالم را کمک به ظهور می‌دانست
و چه لطمه‌ها که به مکتب انسان ساز تشیع وارد نکرد.
17302

Let’s block ads! (Why?)

RSS