فرهنگ > دین و اندیشه – آیت الله جوادی آملی خطاب به دانشجویان می گوید: «جوانی و دانشجویی هم می ‏توانند حجاب چهره ی منعم یا به تعبیر رسا، حجاب دیده ی متنعّم باشند تا خدا را نبیند و هم می ‏توانند آینه ‏دار جمال مُنعم باشد تا ولیّ نعمت خود را در مرآتِ شباب و علم ببیند.»

به گزارش خبرآنلاین به نقل از اسرانیوز، گلچینی از سخنان آیت الله جوادی آملی خطاب به دانشجویان را به مناسبت روز دانشجو در ادامه می خوانید.

* رسالت رهبران فكري اعم از حوزويان و دانشگاهيان در صيانت هويّت جامعه از استحاله است و ساز و كار آن در پيوندِ منضودْ با خدا به نام ايمانِ جامع و كامل و ارتباط معقولْ با بندگان خدا به نام خدمت با محبّت و محنت بي منّت است. رسول اكرم اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) چنين فرمود: خَصلتانِ ليس فوقَهما مِنَ البرّ شي‏ءٌ الاِيمانُ بالله والنَفْعُ لِعباد الله؛ دو صفت برجسته است كه هيچ كار نيكي برتر از آن ها نيست؛ يكي ايمان به خداوند و ديگري سود رساندن به بندگان خدا.

* آن چه مربوط به فضاي دانشجويي است، بايد عنايت شود كه اگر دانش شهودي كه اصل همه دانش ‏هاست، حاصل نشد، حدّاقل در علم حصولي كوشا و دقيق باشيم و چون ثمره ي تمام علوم تأمين زندگي سعادتمندانه ي جامعه ي انساني است، مهم‏ترين اصل در اين راستا معرفت انسان است.

* جام جهان نماي انسان همان روح منسوب به خداست؛ (ونفخت فيه من روحي)كه گرايش به كمال او زمينه ي عشق به عبادت خدا را فراهم مي ‏سازد و گريز از نقص و نَهْب و غارت او، مايه ي جهاد اصغر و اوسط واكبر را مهيّا مي‏ سازد كه از اين دو بال جذبِ صادق و دفاعِ حق، به تولّي و تبرّي تعبير مي ‏شود.

* هويّت انسان را همان اضافه ي اشراقي او به خداوند تشكيل مي‏ دهد كه در قرآن كريم از آن با اضافه ي روح به ياي متكلم ياد شد و چنين آمد: «مِنْ رُوحي»، و تنها جمال و جلال بشر مرهون صيانت همين پيوند تشريفي است و هيچ نيازي به آرايش و پيرايش مادي نيست.

* هر نعمتي كه نصيب انسان مي ‏شود، هم مي‏ تواند حجاب باشد، هم آئينه. اگر نعمتْ انسانِ متنعّم را به خود مشغول كرد و او را از ياد وليّ نعمت غافل نمود و لذت زودگذر تنعّم مانع تذكّر مُنْعِم شد، در اين حال حجاب خواهد بود، و اگر نعمت، انسانِ متنعّم را در حال بهره ‏وري از آن، متذكّر وليّ نعمت نمود و به يادش آورد كه بايد به شكرانه ي اِنعام الاهي از لحاظ عقيده موحّد بود و از جهت عمل، بهره ي حلال بود در اين حال آينه خواهد بود نه حجاب.

* جواني و دانشجويي، هر دو از نعمت‏هاي مهم خداوند است هم مي ‏توانند حجاب چهره ي منعم يا به تعبير رسا، حجاب ديده ي متنعّم باشند تا خدا را نبيند و هم مي ‏توانند آينه ‏دار جمال مُنعم باشد تا وليّ نعمت خود را در مرآتِ شباب و علم ببيند.

* متنعّمان جهان، به ويژه دانشجويان جوان، چند گروه ‏اند؛ گروهي محجوب جواني و مستور دانشجويي‏ اند و از شهود و ديدار از منعم غافل و از ياد وليّ نعمت ذاهل ‏اند، چنين گروهي، فقط هنگام رفع حجاب و كنار رفتن پرده ي غفلت، به ياد منعم متذكر مي‏ شوند. اين‏كه هنگام زوال نعمتِ سلامتي و مانند آن، نيايش و تضرّعْ پديد مي‏ آيد، براي آن است كه با برطرف شدن حجاب، آن چه در زير آن يا در پشت آن مستور بود، مشهور مي‏ شود.

* گروهي آينه ‏دار جواني و دانشجويي‏ اند تا در اين مرآت، چهره ي دلپذير مُنْعم را بنگرند و هماره به ياد و نام او به سر برند و اين نعمت را پاس دارند و در راه رضاي او صرف كنند. اين گروه گرچه غافل نيستند، ولي عاقل‏اند نه شاهد؛ اينان عكس مُنْعِم را در آينه ي نعمت مي ‏نگرند و اهل استدلال و فكرند، نه اهل شهود و ذكر. زيرا از مرآت غير از ارائه ي صورت كاري ساخته نيست، لذا نه پشت خود را نشان مي‏ دهد و نه خود مُنعم را، بلكه فقط عكس او را از يك طرف ارائه مي‏ نمايد.

* گروهي جواني و دانشجويي را چون شيشه ي شفاف در برابر ديدگان خود قرار مي‏ دهند تا پشت شيشه كه پشتوانه ي نعمت و پشتيبانِ مُتَنعّم است؛ يعني خود مُنْعِم را مشاهده كنند، نه عكس او را. اين گروه صائدِ سامي، اهل بصر و ذكرند كه برتر از اهل نظر و فكر خواهند بود.

* چنين متنعّم شاهدي كاملاً مي‏ يابد كه خداي سبحان را بي ‏پرده، آينه، شيشه… نمي‏ توان ديد و اگر خدا بخواهد بدون پرده در سلسله ي جبال ستبر تجلّي نمايد، متلاشي مي‏ شوند. (فلمّا تَجَلّي ربّه للجَبَل جَعَلَه دكّاً).

* چنين جوانِ خاشع و دانشجوي فاضلي چون به محبوب خود نائل آمد، مي‏ آرمد، زيرا بي‏تابي و اضطراب و تَجَنُّح به جناح‏ها و تعلّق به تعيّن‏ها و تَسَمّي به اسامي گونه‏ گون، در اثر گم كردن مطلوب يا گمشدن در طلب است؛ اگر كسي گوهري را گم كند. با اضطراب بالا و پايين، چپ و راست، جلو و دنبال را مي‏ كاود، ولي با پيدا كردن آن گوهر كم‏ياب، مي ‏آرمد.

* تنها اضطراب‏ ها در اثر نديدن و نرسيدن به مطلوب ذاتي است، وگرنه طمأنينه به جاي دلهره و آرامش به جاي تشويش مي‏ نشيند. پيام قرآن كريم در اين باره چنين است: (أَلا بذكر الله تَطمئنُ القلوب)؛ فقط به ياد خدا دل‏ها آرام مي ‏شود. زيرا او محبوب واقعي و مطلوب حقيقي است.

* دانشجويان عزيز، فقط با كسي پيوند اعتقادي برقرار كنيد كه در عين نزاهت از تزمُّن و برائت از تمكّن و قداست از توجّه، در هر زمان و هر مكان و هر جهت حضور دارد. براي تحكيم ارتباط با چنين موجودي، يعني ذات اقدس خداي سبحان، طيران از زمان و زمين و جهت لازم است و چنين پروازي از باز مردارخوار بر نمي‏ آيد.

/6262

This entry passed through the Full-Text RSS service – if this is your content and you’re reading it on someone else’s site, please read the FAQ at fivefilters.org/content-only/faq.php#publishers.

RSS