یک مطالعه جدید نشان میدهد زوجهایی که درآمد خود را با هم ادغام میکنند و امور مالی خود را با هم مدیریت میکنند، ارتباط عمیقتری با هم دارند و کمتر احتمال دارد که از هم جدا شوند. به گزارش صلح خبر و به نقل از دیلیمیل، یک مطالعه جدید ممکن است یک قدم بزرگ برای […]
یک مطالعه جدید نشان میدهد زوجهایی که درآمد خود را با هم ادغام میکنند و امور مالی خود را با هم مدیریت میکنند، ارتباط عمیقتری با هم دارند و کمتر احتمال دارد که از هم جدا شوند.
به گزارش صلح خبر و به نقل از دیلیمیل، یک مطالعه جدید ممکن است یک قدم بزرگ برای بهبود روابط میان زوجین باشد، چرا که ادعا میکند زوجهایی که درآمدهای خود را ادغام میکنند، ارتباط بهتری با هم دارند و کمتر احتمال دارد که از هم جدا شوند.
محققان دانشگاه “کرنل” میگویند که این موضوع به ویژه در مورد زوجهای کمدرآمدی که حسابهای بانکی خود را با یکدیگر ترکیب میکنند و حسابهای جداگانه ندارند، صدق میکند.
آنها دریافتند که زوجهایی که درآمد خود را ترکیب و با هم خرج میکنند، تعاملات مثبت و پایدارتری دارند.
محققان این دانشگاه واقع در نیویورک دریافتند که بسیاری از این دسته زوجها بیشتر از زوجهای دسته دیگر از کلماتی نظیر “ما” و “مال ما” استفاده میکنند و کمتر از کلماتی مانند “من” استفاده میکنند.
محققان از نظریه وابستگی متقابل روانشناسی اجتماعی کلاسیک وام گرفتهاند که نشان میدهد برای ارزیابی و درک کیفیت رابطه یک زوج، مهم است که موقعیت منحصر به فرد هر تعامل و همچنین نیازها، افکار و انگیزههای هر فرد در نظر گرفته شود.
این مطالعه توسط “امیلی گاربینسکی”، استادیار بازاریابی و ارتباطات مدیریت در دانشکده مدیریت دانشگاه “کرنل” انجام شده که دادههای نظرسنجی را در جمعیت ایالات متحده، بریتانیا و ژاپن تجزیه و تحلیل کرده است.
وی میگوید: ما مشاهده کردیم که منابع مالی ادغام شده سطح وابستگی فرد را به شریک زندگی خود افزایش میدهد، همچنین علایق(مالی) و اهداف زوج را همسو میکند، چیزهایی که نظریه وابستگی متقابل به ما میگوید با سطوح بالایی از کیفیت رابطه مرتبط است.
محققان دریافتند که زوجهایی که حسابهای مالی ادغام شده دارند، از کلمات دارای وابستگی بیشتری مانند «موافقم»، «ارتباط»، «دوست»، «مهربانی»، «گوش دادن» و «صلح» استفاده میکنند.
گفتنی است که یافتههای این مطالعه، ارتباط قویتری میان مشارکت مالی و رضایت از روابط را در ایالات متحده و بریتانیا در مقایسه با ژاپن نشان داد.
“گاربینسکی” گفت: ما گمان میکنیم که این تفاوت به این دلیل است که ایالات متحده و بریتانیا فرهنگهای فردگرایی دارند، در حالی که ژاپن دارای یک فرهنگ جمعگرا است.
وی افزود: فرهنگهای فردگرایانه بر خودِ فرد و هویت «من» تمرکز دارند، در حالی که فرهنگهای جمعگرایانه بر عضویت در گروه و هویت «ما» تمرکز دارند. از آنجایی که اعضای فرهنگهای جمعگرا مانند ژاپن، از پیش عادت کردهاند که با هم به شکل موثر مشارکت داشته باشند، ممکن است روابط آنها به اندازه زمانی که زوجهای آمریکایی و بریتانیایی داراییهایشان را با هم ترکیب میکنند، از این موضوع متاثر نشود.
وی ادامه داد: تحقیقات در این زمینه میتواند به شناسایی اینکه چه کسانی از مشارکت مالی بیشترین سود را میبرند و همچنین بسیاری از زوجها کمک کند تا تصمیم بگیرند که چگونه امور مالی خود را سازماندهی کنند تا کیفیت روابط خود را به حداکثر برسانند و در نهایت رفاه خود را بهبود بخشند.
این مطالعه در مجله Personality and Social Psychology منتشر شده است.
انتهای پیام