به گزارش صلح خبر، ۲۰ آبان‌ماه سال جاری یعنی در فاصله حدود ۸ ماه تا آغاز رقابت های المپیک ۲۰۲۰ توکیو بود که محمدرضا داورزنی به علت نامزدی در انتخابات ریاست فدراسیون والیبال از سمت خود به عنوان معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان استعفا کرد تا یکی از اصلی ترین کرسی های ورزش ایران در حوزه قهرمانی خالی بماند، با این وجود درحالی که حدود ۲۰ روز از این استعفا می‌گذرد اما وزارت ورزش و جوانان کماکان در خصوص اصلی‌ترین معاونت خود ظاهرا به نتیجه‌ی مشخصی نرسیده است.
معاونت توسعه قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان با اهداف تببین شده‌ای در حوزه آموزش‌های پایه و استعدادیابی، مسائل مشترک مربوط به فدراسیون‌ها، برنامه‌ریزی و نظارت در حوزه ورزش قهرمانی و نیز توسعه ورزش حرفه‌ای و امور باشگاه‌ها از اهمیت بسیار بالایی در ساختار وزارت ورزش و نیز جامعه ورزش کشور برخوردار بوده و به طور حتم هر فردی که قرار است در این سمت فعالیت کند علاوه بر تخصص، نیازمند تجربه بالا است و باید به این دو شاخص از سوی وزارت ورزش و جوانان مورد توجه جدی قرار گیرد.
حضور محمدرضا داورزنی در معاونت توسعه قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان کم حاشیه نبود و طی مدت حضورش در این وزارتخانه چالش‌های مختلفی را تجربه کرد. او به دلیل عملکردش در فدراسیون والیبال طی دو مرحله پاسخگوی نهادهای نظارتی بود و الان هم پرونده‌ای مفتوح در دستگاه قضایی دارد، هرچند به گفته خودش “همواره افراد مورد نظارت قرار می‌گیرند و سازمان بازرسی بعد از اینکه گزارش‌های خود از عملکرد فدراسیون‌ها را تکمیل می‌کند، پرسش‌هایی را مطرح می‌کند که باید به آن ها پاسخ داده شود… این به معنای جرم نیست و بلکه بحث نظارتی مطرح است و تا زمانی که یک پرونده به شعبه نرفته و به دادگاه ارائه نشود طبیعی است که اظهار نظرهای مختلفی صورت می‌گیرد. “
اما در نهایت داورزنی در بدترین مقطع زمانی ممکن یعنی در آستانه المپیک معاونت توسعه قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان را رها کرد. سوال اساسی اما این است که آیا انجام وظیفه در معاونت قهرمانی وزارت ورزش آن هم در آستانه المپیک کم از فدراسیون والیبال داشت یا اینکه معادلات قدرت در ورزش ایران با نزدیکی سال ۱۴۰۰ شرایط را به گونه دیگری رقم زد و باعث شد تا معاون وزیر ورزش صندلی‌اش را در این وزارتخانه با میز ریاست در فدراسیون والیبال عوض کند؟
در حال حاضر اما پرونده ادامه همکاری معاون سابق به دلیل استعفا و انتخاب به عنوان رییس فدراسیون والیبال بسته شده و وزارت ورزش و جوانان باید در مورد گزینش یک انتخاب صحیح و توانمند هرچه سریعتر به نتیجه برسد تا پازل مدیریتی ورزش قهرمانی ایران ۸ ماه مانده به المپیک ۲۰۲۰ تکمیل شود، انتخابی کم حاشیه تا حداقل از تکرار اتفاقات گذشته جلوگیری کند.
نکته حائز اهمیت و نگران کننده در این بین اما اسامی برخی افرادی است که به عنوان گزینه‌های وزارت ورزش و جوانان برای تصدی معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان مطرح شده و به گوش می‌رسد.
درباره برخی گزینه‌های کنونی تصدی معاونت قهرمانی باید با احتیاط بیشتری سخن گفت. به طور حتم اگر قرار باشد برخی از این افراد که نه از تجربه لازم و کافی و نه از تخصص مرتبط برخوردارند، سکان هدایت این پست مهم و کلیدی در ورزش ایران را بر عهده بگیرند، ورزش ایران در سطح قهرمانی نه تنها در مسیر درست برای موفقیت هرچه بیشتر در المپیک ۲۰۲۰ توکیو گام بر نخواهد داشت بلکه ممکن است بیش از پیش، طی مدت زمان اندک و حساس پیش رو با چالش مواجه شود و مشکلات و پرونده‌های فساد مالی دیگری در وزارت ورزش تعریف و روانه دادگاه شود.
افرادی که در گذشته به هر دلیلی از چرخه مدیریتی ورزش کنار گذاشته شده‌اند، بازگشت مجدد آنها آن هم برای پستی مهم، قطعا خطراتی را برای آسایش، آرامش و توسعه ورزش کشور به همراه خواهد داشت.
وزیر ورزش که همواره در طی سه سال حضورش در راس وزارت ورزش کمتر پاسخگوی رسانه‌ها در نشست‌های خبری بوده باید درباره انتخاب معاون جدید خود حساسیت دوچندانی به خرج دهد تا اشتباه حذف غیرعادی و یک‌باره نصرالله سجادی و گماشتن بدون بررسی محمدرضا داورزنی مجددا با انتخاب فردی کم‌تجربه یا مساله‌دار، دوباره تکرار نشود.
امید است وزارت ورزش و جوانان حال که تنها کمتر از ۸ ماه به اعزام کاروان ایران به مهم ترین تورنمنت ورزشی دنیا باقی مانده با انتخابی شایسته شرایط را به گونه‌ای رقم بزند تا مدیری کاربلد فعالیت خود را به عنوان معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان آغاز کند و با تدبیر، مدیریت، برنامه‌ریزی صحیح و ایجاد ارتباطی مناسب بین فدراسیون های ورزشی و سطوح ارشد مدیریتی در وزارت ورزش و جوانان شاهد بهترین عملکرد وزرشکاران ایرانی در رقابت‌های المپیک پیش رو و توسعه و تحول در زیرساخت‌های ورزش قهرمانی کشور باشیم.
انتهای پیام
