صلح خبر – ترجمه از هدی بانکی: اخیرا تشخیص بیماری کرون درموردتان داده شده است پس به احتمال زیاد هنوز دقیقا نمی‌دانید این بیماری چگونه بر بدن‌تان اثر می‌گذارد و فراتر از شکم و روده‌های‌تان است. شکم درد و اسهال، از نشانه‌های بارز بیماری کرون هستند. بیماری کرون بیشتر ایلئوم یا دراز روده را تحت تاثیر قرار می‌دهد که قسمت انتهایی روده‌ی کوچک و ابتدای روده‌ی بزرگ است. اما التهاب ناشی از این بیماری می‌تواند همه جای بدن پخش شود از جمله چشم‌ها، پوست و مفاصل.

وقتی بیماری کرون فعال می‌شود، التهاب می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن نیز برسد. سیستم گوارش شامل اندام‌ها از دهان تا مقعد می‌شود، بنابراین جای تعجب ندارد که این قسمت‌ها تحت تاثیر قرار بگیرند.

بیماری کرون می‌تواند سبب سوء جذب مواد مغذی مهم برای عملکرد ارگان‌های بدن نیز بشود، بنابراین مثلا اگر شما کمبود آهن، ویتامین D، و کلسیم داشته باشید، سطح انرژی‌تان، استخوان‌ها و سلامت مغزتان ممکن است آسیب ببیند. در ادامه به چند علامت دیگر بیماری کرون و شیوه‌های تشخیص آن اشاره می‌کنیم.

خشکی چشم‌ها

افرادی که دچار بیماری کرون هستند ممکن است کمبود ویتامین A داشته باشند که برای حفظ سلامت بینایی اهمیت دارد. به دلیل این عارضه، بیماران دچار تاری دید و خشکی چشم‌ها می‌شوند که می‌تواند موجب قرمزی، حساسیت و سوزش چشم‌ها شود. یووئیت و اپی اسکلریت، دو عارضه‌ی چشمی شایع دیگر در ارتباط با بیماری کرون هستند. یووئیت، التهاب بافت یووه است که لایه‌ی میانی دیواره‌ی چشم را تشکیل می‌دهد. اپی اسکلریت نیز التهاب پوشش بیرونی سفیدی چشم است. هر دو عارضه می‌توانند درد و التهاب در چشم‌ها ایجاد کنند، بنابراین بیمار در صورت داشتن علائم، باید هر چه زودتر به متخصص چشم مراجعه کند.

زخم‌های دهانی

افرادی که بیماری کرون دارند ممکن است دچار زخم‌های دهانی شوند که به آن‌ها آفت می‌گویند. این زخم‌ها ممکن است در لثه‌ها پایین لب و طرفین دهان و زیر زبان بروز کنند. فردی که بیماری کرون دارد ممکن است به هنگام عصبانیت و تحریک عصبی دچار آفت شود. بهترین راه درمان این علائم، درمان بیماری کرون است، زیرا سایر درمان‌ها برای خود زخم، تسکین‌های موقتی هستند. برخی از پزشکان توصیه می‌کنند از دهان شویه‌های تجویز شده توسط پزشک برای کنترل عفونت استفاده شود. برخی از مکمل‌های مولتی ویتامین نیز می‌توانند به رفع این کمبود کمک کنند.

ضایعات پوستی قرمز رنگ

اریتم گرهی، برجستگی‌های قرمز رنگی روی پا‌ها هستند که می‌توانند اندازه‌های گوناگونی داشته باشند، اما معمولا تقریبا به اندازه‌ی یک سکه و بزرگ‌تر از کهیر هستند. این برجستگی‌های قرمز رنگ می‌توانند روی ساق پا، قوزک پا و بازو‌ها نیز بروز کنند. افرادی که بیماری کرون دارند، هنگام خشم و عصبانیت ممکن است علائم اریتم گرهی را بروز دهند. برخی از بیماران مبتلا به کرون ممکن است مبتلا به پیودرما گانگرنوزوم نیز بشوند که ضایعات پوستی چرک دار در ساق پا و قوزک پا هستند، اما احتمال اینکه در بازو‌ها نیز دیده شوند وجود دارد. این زخم‌ها معمولا به صورت تاول‌های ریزی ظاهر می‌شوند و سپس به هم رسیده و زخم‌های عمیق‌تری تشکیل می‌دهند. درمان این عارضه، کنترل بیماری کرون است، اما پزشک ممکن است کرم‌های و آنتی بیوتیک‌ها موضعی نیز تجویز کند.

شقاق مقعد

اسهال مزمن و اجابت مزاج‌های دردناک می‌توانند موجب شقاق مقعد در بیماران کرون شوند. شقاق مقعد، به پارگی‌های ریز در بافت مقعد گفته می‌شود. التهاب ناشی از بیماری کرون، حتی بدون اینکه مشکلی در دفع وجود داشته باشد، می‌تواند موجب شقاق مقعد شود.

درد مفاصل

افرادی که بیماری کرون دارند مستعد کمبود ویتامین D و کلسیم‌اند، برای همین خیلی از بیماران ممکن است دچار پوکی استخوان شوند. وقتی ایلئوم ملتهب می‌شود، بدن به سختی می‌تواند ویتامین D را جذب کند و سوء جذب این ویتامین، جلوی جذب کلسیم در استخوان‌ها را نیز می‌گیرد.

درد مفاصل می‌تواند سیال باشد، یعنی از قسمتی از بدن به قسمتی دیگر برود. مثلا کمر درد مشکلی شایع است، اما بیماری کرون می‌تواند در مفاصل مچ دست، لگن و زانو‌ها سفتی و درد ایجاد نماید. توصیه شده است مفصل درد خود را با کمپرس گرم، کمپرس سرد و حرکات کششی تسکین دهید، اما باید از مصرف ضد التهاب‌های غیر استروئیدی نیز خودداری کنید، زیرا روی بیماری کرون‌تان اثر می‌گذارند.

خستگی

نمونه‌ی دیگری از سوء جذب مواد مغذی ناشی از بیماری کرون، خستگی یا کم خونی به دلیل کمبود آهن است. کمبود آهن می‌تواند نتیجه‌ی از دست دادن خون در اثر خونریزی‌های فیستول مقعدی و کولیت باشد. فیستول مقعدی تونلی است که از داخل مقعد به سمت جایی در پوست اطراف آن بیرون می‌زند. بیماری سلیاک نیز می‌تواند بر شیوه‌ی جذب آهن توسط بدن اثر بگذارد. ویتامین C به جذب آهن کمک می‌کند.

کاهش وزن قابل توجه

کاهش وزن ناخواسته نیز از علائم بیماری کرون است. فردی که بیماری کرون دارد، خوب غذا نمی‌خورد، چون زود دچار نفخ یا گرفتگی و استفراغ می‌شود. خیلی از بیماران فقط به این دلیل غذا نمی‌خورند که نگران تاثیر غذا بر وضعیت‌شان هستند. متخصصین تغذیه که به بیماران کرون کمک می‌کنند توصیه می‌کنند رژیم غذایی با فیبر کم و غذا‌های فرآوری محدود شده، مناسب افرادی است که بیماری کرون دارند، مخصوصا آن‌هایی که روده‌های‌شان تنگ و باریک شده است. اما اگر شما مشکل باریکی روده ندارید می‌توانید رژیم غذایی سرشار از غذا‌های ضد التهابی مانند سبزیجات و میوه‌ها، پروتئین کم چرب و غلات کامل در پیش بگیرید. این باور اشتباه است که بیمار کرون نباید فیبر بخورد، همه چیز بستگی به شرایط شما دارد.

منبع: prevention