به گزارش صلح خبر، تمرین نیمه نهایی ارکستر ملی برای اجرای قطعهای عاشورایی در روزهای آغازین آبان ماه، امروز با حضور گروه کر بنیاد رودکی و دانشگاه تهران در تالار رودکی صورت گرفت. اثر «پوئم سمفونی آب تشنه» که داستانی را از آیین عاشورایی روایت میکند، با استفاده از متون کهن ساخته شده و ریشههایی در موسیقی بوشهر دارد.
این کنسرت در تاریخ یکم و دوم آبان ماه ساعت ۱۹.۳۰ دقیقه با اجرای ارکستر ملی و گروه کُر در تالار وحدت به روی صحنه خواهد رفت.
در ادامه گزارش خبرنگار موسیقی صلح خبر از این تمرین را میخوانید:
به سالن تمرین که میرسیم، نوازندگان و خوانندگان گروه کُر را میبینیم که در جایگاه خود قرار گرفته و در حال اجرای تمرینی هستند. تعدادی از اعضای کُر پشت نوازندگان ایستاده و تعدادی دیگر که همگی خانم هستند در سمت چپ صحنه نشستهاند. در همین لحظه محمدرضا علیقلی را میبینیم که در جایگاه تماشاچیان نشسته و تمرین اجرایی را تماشا میکند که چند روز دیگر به روی صحنه خواهد رفت.
این اجرا داستانی عاشورایی را روایت خواهد کرد و بخشهای مختلف چندین بار در اثر تکرار میشوند. فضای کلی کار فراز و نشیبهای زیادی دارد. گاهی هیجانی میشود و گاهی ریتمی آرام را دنبال میکند.
در هنگام تمرین رهبر ارکستر را میبینیم که با دقت به صدای سازها گوش میسپارد و تلاش میکند ارکستر را با هم هماهنگ کند. او در بین کار چندین بار از نوازندگان میخواهد تا مراقب صداهای اضافی باشند.
بخشی از قطعه «پوئم سمفونی آب تشنه» نواخته میشود که شروعی حماسی دارد، ولی در همان لحظات ابتدایی چندین بار با توقفهای رهبرارکستر روبهرو میشود. سهراب کاشف از آن دسته از گروه کُر که در سمت چپ سالن نشستهاند، میخواهد که بلند شوند و برای یک بخش طولانی نفس بگیرند. ارکستر بار دیگر از ابتدا مینوازد و همچنان که رهبر سعی در هماهنگ کردن ارکستر و گروه کر دارد، گروه کر بار دیگر میخواند «آااااه و واااااویلا… ».
طبل، سنج، درام و دیگر سازهای کوبهای بار اجرای این بخش از قطعه را به دوش میکشند و نوازندگان برای دقایقی بدون مواجهه با فرمان ایست رهبر ارکستر، به نواختن ادامه میدهند. همچنان ریتمها بالا و پایین میروند. اعضای کر به دقت با رهبر ارکستر همراه میشوند. باری دیگر سکوت حکمفرما میشود و پیانو و ویولن با ریتمی آرام مینوازند. در همین حین نوازندگان ویولن سل آرشههای خود را به صورت ممتد روی سازهایشان میکشند.
ریتمی تندتر به جان ارکستر میافتد. خوانندگان کُر با گفتن «علمدار برادر» ارکستر را همراهی میکنند و دوباره سکوت حاصل میشود. بارها و بارها نوازندگان توسط رهبر ارکستر متوقف میشوند و بار دیگر کار خود را از سر میگیرند. آنقدر با دقت به این کار ادامه میدهند تا به نتیجه مورد نظر برسند.
کاشف نکاتی را با سازهای بادی و کوبهای مطرح میکند.
بخشی دیگر نواخته میشود که از همان ابتدا با توقفهای متعدد رهبر روبهرو میشود. پس از لحظاتی صدای خوانندگان گروه کُر شنیده میشود. آنها با صدایی آرام زمزمه میکنند، «سقای دشت کربلا برادر، دستش شده از تن جدا …»؛ لحظاتی بعد به مرور صدایشان به اوج میرسد.
پس از یک آنتراکت، نوازندگان باری دیگر به سالن میآیند و بخش ابتدایی را چندین بار تکرار میکنند. موسیقی همراه با کار نواخته میشود و ریتمی یکسان را دنبال میکند. رهبر میگوید که تمپوی (معیاری از سرعت اجرای قطعه موسیقی) این بخش را تغییر می دهیم. او همچنین اظهار میکند که صدای برخی از سازهای ویولن در جاهایی پس و پیش میشود.
برای دقایق متوالی مدام میزانهای مختلف را تکرار میکنند. از میزان ۲۸ به میزان ۴۵ و … . رهبر گاهی میخواهد تنها سازهای کوبهای بنوازند و گاهی سازهای بادی.
پس از تمرین مکررِ بخشهای ثابت اجرا، پیانو با ریتمی آرام نواخته میشود و به مرور سازهای دیگر نیز به آن اضافه میشوند. باری دیگر گروه کُر میخواند «سقای دشت کربلا، دستش شده از تن جدا … برادر»، ولی رهبر آنها را متوقف میکند از آنها میخواهد که از میزان ۱۶ بخوانند.
در این حین رهبر ارکستر و آهنگساز در مورد ورود ترمپتها برای تغییراتی توافق میکنند.
رهبر به اعضای ارکستر توضیح میدهد که بعضی آواها برای تکمیل کار و رنگ و بو بخشیدن به آن هستند و نباید جزو بخش اصلی کار به نظر برسند. به همین دلیل میخواهد که باری دیگر این بخش را بنوازند و همه با هم به صدایی که ایجاد میشود، گوش کنند.
در ادامه که گروه کر میخوانند «امشب شهادت نامهی عشاق امضا میشود و …» رهبر ارکستر در رابطه با تلفظ برخی حروف نکاتی را با کر هماهنگ می کند.
در لحظاتی موسیقی آرام میگیرد تا جایی که رهبر ارکستر برای لحظاتی از عکاسان تقاضا میکند عکسبرداری نکنند تا صدای دوربینها و صدای ارکستر تداخل نکند.
در دقایق پایانی، ارکستر در آرامش کارش را ادامه میدهد و پس از مدتی با صدای گروه کر همراه میشود.
انتهای پیام