به گزارش خبرنگار صلح خبر، بهمن نامور مطلق در نخستین نشست کنسرسیوم فرش و صنایع دستی که امروز ۱۱ آذرماه در محل سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برگزار شد، به ساختار معیوب این دو حوزه اشاره و گفت: بخشی از مشکلات ما در زمینه فرش و صنایع دستی به خارج از کشور و نظام سلطه جهانی بر می گردد. برخی از مشکلات جدی ما در این حوزه ها بحث نقص ساختاری است که خودمان به خودمان تحمیل و یک پیکره واحد را به چند کار تقسیم کرده ایم.
معاون صنایع دستی کشور با اشاره به بی ثمر ماندن پیگیری ها از طریق دولت و مجلس در زمینه یکپارچه کردن فرش و صنایع دستی گفت: ما ۴ سال است که این ضعف را به مسئولان دولتی یادآور می شویم اما تاکنون نتوانسته ایم این مشکل ساختاری را برطرف و فرش و صنایع دستی را با هم یکی کنیم. از این سو اندیشیدم تا بیش از این بازارهای جهانی را از دست نداده ایم کنسرسیومی تشکیل دهیم و کاری کنیم که اتحادیه فرش و صنایع دستی در کنار هم بنشینند و به رفع مشکلاتشان بیاندیشند.
نامورمطلق به اهداف شکل گیری این کنسرسیوم اشاره و گفت: فرش یکی از مهمترین صنایع دستی ایران به شمار می رود. با تشکیل این کنسرسیوم ما می توانیم سهم بیشتری از بازار جهانی داشته باشیم. همچنین می توانیم پژوهش های مشترک جهانی برای شناخت بازار انجام دهیم و به این نتیجه برسیم که چگونه می توان رقابت داخلی را به یک رقابت بیرونی تبدیل کرد چرا که در خارج از کشور هم ایرانی ها به جای رقابت با مردم کشورهای دیگر با هم رقابت می کنند.
پویا محمودیان مدیرکل صادرات صنایع دستی هم با اشاره به اینکه ذی نفعان هر دو حوزه فرش و صنایع دستی بر این باورند که در کنار هم قرار گرفتن این دو حوزه به نفع تولید کنندگان و صادرکنندگان فرش و فرآورده های دستی گفت: تا رسیدن به یک سازمان و ساختار قانونمند زمان لازم است. ما نخواستیم فرصت را از دست بدهیم از این رو تصمیم گرفتیم کنسرسیوم فرش و صنایع دستی تشکیل دهیم تا هر دو حوزه را قوی تر کرده باشیم. این کنسرسیوم قرار است به راهکارهایی در زمینه فروش، بازاریابی و صادرات دست پیدا کند.
او همچنین با اشاره به نتایج مثبت هم افزایی فرش و صنایع دستی افزود: ما دیدیم که در مراسم قرعه کشی جام جهانی بارها و بارها نام ایران با صنایع دستی ایرانی از طریق شبکه های خبری دنیا گفته و شنیده شد. بسیاری از ایرانیان که در خارج از کشور زندگی می کنند با ما تماس گرفتند و ضمن تشکر از ما خواستند از دبیر فدراسیون ایران هم قدردانی شود. حالا با نزدیک شدن دو حوزه فرش و صنایع دستی صدای ما رساتر از قبل می‌شود و می توانیم گام های بلندتری برای رفع مشکلات این دو حوزه برداریم.
احمد کریمی عضو هیئت مدیره اتحادیه صادرکنندگان فرش هم در ادامه این نشست گفت: قرار است کنسرسیوم فرش و صنایع دستی شکل گیرد. ما باید برنامه مدونی در این زمینه داشته باشیم تا این کنسرسیوم به یک دورهمی تبدیل نشود. به عبارتی این هم افزایی باید قانونمند شود اما با کمال تاسف در همه این سالها کسانی به صنایع دستی پرداخته و برای فعالان آن تصمیم گرفتند که خود از خانواده صنایع دستی نبوده اند. بنابراین نمی توان سوءمدیریت ها را به گردن تحریم ها و فشارهای خارجی انداخت.
وی با اشاره به اینکه تبلیغات حرف نخست را می زند، افزود: در دنیای امروز مسئله بازارشناسی و تبلیغات بسیار مهم است. سال ۷۴ فروش ما در زمینه فرش دستبافت ۶ برابر میزان کنونی بود اما امروز حرف واحدی وجود ندارد و تفکیک میان فرش و صنایع دستی به نفع هیچ کدام نبوده است.
مجیدرضا حریری رئیس اتحادیه صادرکنندگان صنایع دستی هم با اشاره به اینکه ساختار منظم و منسجمی در سیستم دولتی وجود ندارد، گفت: یک روز تصیم گرفتند فرش را از صنایع دستی جدا کنند. تصور من این است کسانی که در سیستم دولتی، این دو را از هم تفکیک کرده اند یا منفعتی می بردند یا بدون تفکر و سهوا چنین کرده اند. نتیجه کارشان این بود که در حال حاضر بخش گمنامی در وزارت صنعت، معدن و تجارت به فرش تعلق پیدا کرده و مظلوم ترین بخش سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری هم به صنایع دستی اختصاص دارد. تا آنجا که اگر سازمان ملی فرش تعطیل شود کسی متوجه این اتفاق نخواهد شد .
پس از آن حاضران در جلسه که اعضای اتحادیه صادرکنندگان فرش و صنایع دستی بودند به ارائه نظرات خود در ارتباط با شکل گیری کنسرسیوم فرش و صنایع دستی پرداختند.
در این میان یکی از حاضران گفت: خوب است سازمانی زیر نظر نهاد ریاست جمهوری شکل بگیرد. تشکیل کنسرسیوم اتفاق خوبی است اما برای تولیدات همگن. مثلا در پتروشیمی که تنوع تولیدات کم است کنسرسیوم جواب می دهد اما شکل گیری کنسرسیوم فرش و صنایع دستی با توجه به تنوع هر دو حوزه معقول به نظر نمی رسد.
حسین بختیاری مدیرعامل مجتمع ملی ستاره ها صنایع دستی هم با اشاره به اینکه باید زمینه های قانونی در مجلس برای شکل گیری این کنسرسیوم فراهم شود، افزود: هدف از راه اندازی این کنسرسیوم برای بازار و جلب مخاطب این است که صدای واحد و قوی تری وجود داشته باشد تا بتوانیم به سیاستگذاری های غلط خرده بگیریم. از سوی دیگر، دولت باید بخواهد که فرش و صنایع دستی به یک هم افزایی برسند. در حال حاضر بخش خصوصی آمادگی لازم برای چنین کاری را دارد اما نمایندگان مجلس و همچنین مسئولان دولتی باید زمینه های این هم افزایی را فراهم آورند.
احد عظیم زاده یکی دیگر از حاضران در این جلسه و عضو اتحادیه صادرکنندگان فرش دستبافت به اینکه بیش از دو میلیون بافنده در سراسر ایران وجود دارد اشاره و گفت: این همه درباره شرکت های خودرو سازی سخن می گویند. مگر این شرکتهای خودروسازی برای چند نفر توانسته اند اشتغال زایی کنند در حالی که بیش از ۲ میلیون بافنده در سراسر ایران مشغول به کار هستند که باید به اوضاع و احوالشان رسیدگی شود.
عظیم زاده همچنین گفت: ایران را با فرش می شناسند. ما ۳ هزار سال است که در این زمینه فعالیت می کنیم. بنابراین نباید بگوییم فرش مشهد. باید مشخص کنیم این فرش دستبافت است یا ماشینی. بنابراین باید به این کنسرسیوم تخصصی تر نگاه کنیم و از کنسرسیوم فرش دستبافت و صنایع دستی سخن بگوییم.
صادقی نیا یکی از اعضای مرکز ملی فرش نیز در این جلسه حضور داشت. به گفته او شکل گیری کنسرسیوم فرش دستبافت و صنایع دستی بی معنی است چرا که این دو با یکدیگر قابل مقایسه نیستند. مواد اولیه شان با یکدیگر از زمین تا آسمان تفاوت دارد و هم افزایی در بخش تولید اتفاق نمی افتد. بنابراین شکل گیری کنسرسیوم فرش و صنایع دستی امکانپذیر نخواهد بود اما کریمی عضو هیئت مدیره صادر کنندگان فرش دستبافت بار دیگر رشته سخن را به دست گرفت و در ادامه گفته های صادقی نیا مبنی بر ناممکن بودن شکل گیری این کنسرسیوم گفت: تصور ما جدای از این است. ما فرش را در شمار صنایع دستی ایرانی به شمار می آوریم و برای وحدت میان تشکل ها از جمله وحدت بین اتحادیه صادرکنندگان فرش و اتحادیه صادر کنندگان صنایع دستی اعلام آمادگی می کنیم تا بتوانیم موانع را کمرنگ کنیم و در رفع مشکلات خود بکوشیم.
پویا محمودیان نیز در انتها به اینکه صنایع دستی جنبه های مختلف دارد اشاره و گفت: امسال در نمایشگاه، خانه ای با عنوان «خانه ایرانی» طراحی شد. هدف ما این بود که به مخاطبان بگوییم چگونه یک خانه را می توانند با هنرهای دستی تزئین کنند. به خاطر دارم که صلح خبر گزارشی نوشته و اینگونه تیتر زده بود «خانه ای برای مازراتی سواران». پس از انتشار آن گزارش بسیاری از خارج از ایران با ما تماس گرفتند و خواهان معرفی صنایع دستی فاخر شدند. بنابراین هنرهای دستی ما از کاربردی تا آثار فاخر را شامل می‌شود و سلیقه های مختلف را پوشش می دهد. از این رو نمی توان ارزش مالی فرش را با دیگر صنایع دستی مقایسه و گفت این دو به دلیل یکسان نبودن مواد اولیه و یا یکی نبودن ارزش مالی نمی توانند در کنار هم قرار گیرند حال آنکه خانه ایرانی با فرش ایرانی شناخته می‌شود و تشکیل این کنسرسیوم به نفع هر دو حوزه است.
