بهترین‌های سینمای ایتالیا؛ گزنده و باپرنسیب

کد خبر: 410431 |

سینما

تاریخ انتشار : 17 مهر 1399 - 7:01 | ارسال توسط : تحریریه

می پسندم

بهترین‌های سینمای ایتالیا؛ گزنده و باپرنسیب

به گزارش مجله مدیا صلح خبر بهترین‌های سینمای ایتالیا؛ گزنده و باپرنسیب برترین‌ها: بهترین‌های سینمای ایتالیا را اینجا آورده‌ایم، اگر از کلیشه‌های سینمای کشورهایی، چون آمریکا خسته شده‌اید، این مطلب به کارتان خواهد آمد. آمبرتو دِ/Umberto D «ویتوریو دسیکا» کارگردان فیلم «دزد دوچرخه» به عنوان یکی از بزرگان سینمای نئورئالیسم جهان است. «امبرتود» […]

به گزارش مجله مدیا صلح خبر

بهترین‌های سینمای ایتالیا؛ گزنده و باپرنسیب

برترین‌ها: بهترین‌های سینمای ایتالیا را اینجا آورده‌ایم، اگر از کلیشه‌های سینمای کشورهایی، چون آمریکا خسته شده‌اید، این مطلب به کارتان خواهد آمد.

آمبرتو دِ/Umberto D

«ویتوریو دسیکا» کارگردان فیلم «دزد دوچرخه» به عنوان یکی از بزرگان سینمای نئورئالیسم جهان است. «امبرتود» یکی از فیلم‌های کمتر دیده شده او، روایتی است از زندگی پیرمردی بازنشسته و مستاجر که پس از اینکه از عهده‌ی تامین اجاره اطاق بر نمی‌آید از خانه بیرون انداخته می‌شود.

ویژگی‌های زیادی وجود دارند که موجب شده فیلم، با گذشت چندین دهه همچنان درخشان بماند. توجه دقیق به جزییات، عدم قصه پردازی و دوری جستن از کشمکش‌های داستانی از جمله‌ی این موارد مهم اند.

روکو و برادارنش/ Rocco and His Brothers

فیلم «روکو و برادرانش» به کارگردانی فیلمساز شهیر ایتالیایی «ویسکونتی» است. چهار برادر روستایی که به تازگی پدر خود را از دست داده اند به همراه مادر خود برای پیدا کردن کار به شهر میلان می‌روند. جایی که برادر بزرگترشان هم اکنون در آنجا مشغول کار است و تصمیم دارد با دختر مورد نظر خود ازدواج کند.

«روکو و برادرانش» در نگاه اول، خیلی راحت می‌تواند فیلمی نئورئالیستی به‌نظر برسد؛ آن هم در سال‌هایی که نئورئالیسم نفس‌های آخر را می‌کشید. اما «روکو و برادرانش»، بیشتر حاوی دغدغه‌های فلسفی «ویسکونتی» است و به‌جز موضوع و لوکیشن‌ها و بستر اجتماعی که نئورئالیسم را تداعی می‌کند، دیگر مؤلفه‌های این مکتب غایب‌اند.

جاده/La Strada

کمتر کسی پیدا می‌شود که سینمای ایتالیا را پیگیری کرده و آثار شاخص «فدریکو فلینی» کارگردان پرآوازه و توانمند و البته مؤلف ایتالیا را ندیده باشد. زامپانو که با نمایش سیار زورمندی‌هایش روزگار می‌گذراند، جلسومینا‌ی معصوم و ابله‌نما را می‌خرد تا در نمایش‌هایش دستیار او باشد..

«فلینی» در ساخت این فیلم از تجربیات دوران کودکی‌اش بهره گرفته و بخش‌هایی از آن به زندگی فقیرانه‌اش شباهت دارد و شاید به همین دلیل بیش از حد نزدیک به واقعیت‌های تلخی است که در آثار مشابه در آن دوران، کمتر مورد توجه قرار می‌گرفت.

شب /La Notte

«شب» فیلم میانی در سه‌گانه‌یی از «آنتونیونی» است که با «ماجرا» شروع و با «کسوف» تمام می‌شود. نویسنده جوانی به نام جووانی و همسرش لیدیا احساس می‌کنند که پایان دوره عشقی که برای یکدیگر داشته‌اند رسیده اسـت، امـا از ابراز این حقیقت اجتناب مـی کنند.

درهم‌ریختگی پیوند‌های عاطفی و تنهایی‌های عمیق جهان سینمایی را شاید بتوان مشخص‌ترین ویژگی آثار «آنتونیونی» دانست؛ از این رو او را یکی از متفاوت‌ترین روایتگران تنهایی انسان‌ها به این سبک و سیاق است. «شب» در یازدهمین جشنواره فیلم برلین برنده جایزه خرس طلایی و نیز برنده جایزه دیوید دی دوناتلو برای بهترین کارگردان شد.

استرامبولی/ Stromboli

«روبرتو روسلینی» از بزرگترین و برجسته‌ترین فیلمسازان سینمای ایتالیا به شمار می‌آید که به جهت تاثیرگذاری و ایجاد جریان نوین در سینمای ایتالیا لقب «پدرخوانده موج نوی سینما ایتالیا» به وی اعطا شد. «روسلینی» با «اینگرید برگمن» ستاره مشهور هالیوود، فیلم «استرامبولی، سرزمین خدا» را ساخت.

فیلم داستان کارین زنی فراری از لیتوانی است که همسر ماهی‌گیر ایتالیایی بی‌نوایی می‌شود تا از زندانی شدن در یک اردوگاه بگریزد، اما خود را در تله استرامبولی یک جزیره دورافتاده آتش‌فشانی می‌یابد.

زندگی زیباست / Life Is Beautiful

«زندگی زیباست» یکی از مهمترین آثار کمدی و ضد جنگ تاریخ سینما محسوب می‌شود که «روبرتو بنینی» در سال ۱۹۹۷ آن را روانه سینما کرد. داستان فیلم درباره مرد یهودی سرخوشی به نام گوئیدو است که به شهر می‌آید تا زندگی جدیدی را تجربه کند. او در این شهر با زنی به نام دورا آشنا می‌شود

فیلم «زندگی زیباست» معمولاً به‌عنوان یک فیلم کمدی شناخته می‌شود، اما تنها بخشی از قسمت اول فیلم دارای تم کمدی ا‌ست و بعد از آن ماجرای فیلم به وضعیت یهودیان در جنگ جهانی و رفتار‌های خصمانه‌ی نازی‌ها با آن‌ها کشیده می‌شود.

یک روز بخصوص /Una giornata particolare

«اتوره اسکولا» یکی از بهتری فیلم‌های سینمای ایتالیا یعنی «یک روز بخصوص» را جلوی دوربین برد و برای این فیلم موفق به دریافت بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان گلدن‌گلوب سال ۱۹۷۸ و جوایز متعددی در سایر جشنواره‌های سینمایی شد. فیلم روایتگر یک روز رابطه ظریف و پنهانی یک روزنامه‌نگار مخالف رژیم فاشیستی و زنی ساده و خانه‌دار است.

این فیلم رژیم فاشیست ایتالیا در آن زمان را از نظرگاهی تازه مورد انتقاد قرار می‌دهد. این فیلم اثری عشقی با زمینه‌های سیاسی به شمار می‌رود.

منبع :Bartarinha

اگر فیلم یا فیلم یا تصاویری دارید که تمایل دارید با دیگران به اشتراک بگذارید، از بخش خبرنگاران صلح خبر برای ما ارسال نمایید. تا پس از بررسی در مجله مدیا صلح خبر منتشر گردد.

اگر تمایل داشته باشید با نام شما منتشر خواهد شد. البته در ارسال تصاویر و فیلم ها و فیلم های خودتان، قوانین و عرف را رعایت نمایید تا قابلیت پخش داشته باشند.

منبع خبر (تحریریه ) است و صلح خبر | پایگاه اخبار صلح ایران در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر میدانید، خواهشمند است کد خبر را به شماره 300078 پیامک بفرمایید.