صلح خبر – ترجمه از هدی بانکی: سلولهای عصبی که به آنها نورون می‌گویند، در مغز و نخاع واقع شده و کارشان انتقال سیگنالها از سایر نورون‌ها در بدن و دریافت پیام از آنهاست.

این سلول‌های خاص، پیامهای عصبی الکتریکی را که تمام حرکات و عملکردهای اساسی‌تان را کنترل می‌کنند، انتقال می‌دهند که شامل پیامهایی که از وجودشان بی‌خبریم نیز می‌شود.

برای این منظور، عصب‌ها باید میزان متعادلی از الکترولیت‌ها باشند؛ الکترولیت‌ها همان مواد معدنی هستند که بار الکتریکی دارند. مواد معدنی، مواد مغذی ضروری هستند که شما باید از طریق تغذیه‌ی سالم آنها را دریافت کنید تا عملکرد عصبی سالمی داشته باشید.

عملکرد عصبی

پمپ سدیم – پتاسیم، مکانیسم مهمی است که برای عملکرد عصبی لازم است.

این مکانیسم با پمپاژ سه یون سدیم – مولکول‌های باردارـ عمل می‌کند و اجازه می‌دهد دو یون پتاسیم وارد سلول شوند و سلول عصبی را باردار می‌کنند.

پمپ سدیم – پتاسیم، پیام الکتریکی ایجاد می‌کند که از یک سلول عصبی شروع شده و به دیگر سلول عصبی می‌رود تا پیام میان مغز و نخاع و بقیه‌ی قسمتهای بدن انتقال پیدا کند.

کلسیم

کلسیم ماده‌ای معدنی است که می‌دانیم سازنده‌ی استخوانهاست، اما این ماده‌ی معدنی در انتقال پیامهای عصبی که عضلات بدن و قلب را منقبض می‌کنند نیز نقش بسیار مهمی دارد.

سلولهای عصبی حاوی کانال‌های کلسیمی هستند که اجازه می‌دهند این ماده‌ی معدنی به درون سلول جاری شده و پروتئین‌های محرک پیام عصبی ِ منجر به انقباض عضله را فعال کند.

این ماده‌ی معدنی مهم باید بخشی از رژیم غذایی روزانه‌تان باشد؛ شما دست کم به 1200 میلی گرم کلسیم در روز نیاز دارید. منابع خوب کلسیم شامل شیر و فرآورده‌های لبنی، سبزیجات برگ تیره و غذاهای غنی شده با کلسیم می‌شود.

پتاسیم

پتاسیم علاوه بر اینکه بخشی از پمپ سدیم – پتاسیم برای پیامهای عصبی است، در کنترل فعالیت عضلات قلب نیز نقش مهمی دارد که توسط پیامهای عصبی خود عضلات قلب تنظیم می‌شوند.

ما روزانه به 4700 میلی گرم پتاسیم نیاز داریم. شما می‌توانید مقدار کافی از این ماده‌ی معدنی را از طریق گوشت‌های کم چرب فرآوری نشده، شیر کم چرب، سبزیجات برگدار و میوه‌ها بویژه مرکبات و موز دریافت کنید.

سدیم

هرچند مصرف زیاد سدیم مشکلاتی بری سلامتی ایجاد خواهد کرد (مثلا فشار خون بالا)، اما این ماده‌ی معدنی ماده‌ی مغذی مهمی است که به 2300 میلی گرم از آن در روز نیاز داریم.

سدیم همراه با پتاسیم، پیامهای عصبی را انتقال می‌دهد و به طور طبیعی در بیشتر غذاها وجود دارد. سدیم زیاد معمولا زمانی مشکل ساز می‌شود که از نمکی که به غذاها می‌زنیم ناشی شود.